Yaşıyoruz, evet. Yarına göz açmaya ümitle yumacağız gözleri.
Güneş tekrar doğacak ve aydınlatacak ruhları.
Dünümüze küs, yarınlara özlemle yürürken bulacağız bedenimizi.
Elbette doğacak güneş. Aydınlatacak ruhumuzu. Yarınlar gelecek ve umut dolu bekleyişlerimize değecek.
Umarım diyeceğiz tekrar, yaşıyoruz diye.
Aması yok ama ile geçen zaman dilimlerine küslüklerimiz birikmesin.
Adımlarımız emin.
Hedefimiz kesin.
İlerliyoruz.
Elbette diyeceğiz öldükten sonra bile yaşıyoruz.
Yaşarken diyemediğimiz anlara inat.
Serzenişimiz son bulacak.
Yine yeniden yaşıyoruz.
Ölüm gelene dek yaşıyoruz. Sonrasında ise yaşıyoruz. Bakın.
İlginç olan yaşamak değil, yaşıyor olmakta.
Anı yaşamakta.
Geleceğe umut dolu bakarken yaşamakta.
Dünden ders almışçasına yaşamakta.
Hatalarından ders almışçasına yaşamakta.
Kavgalarına son vermişçesine.
Sevgi dolu gönüller içerisinde yaşıyor olmak olsa gerek doğrusu.
Nefreti toz tutması dileğiyle kaldırdığımız o raflardan uzakta yaşamak gerçekten.
Yaşıyoruz. Yaşayacak mıyız?