????

Leonardo Ai

    Bilinmez bir gerçeğin peşinde, koşarken yorgun düşüp kapaklandı yere. Sırt üstü döndü ve daldı hayallere. Gökyüzünün güzelliği altında tek kirli görünen kendisinin olduğunu biliyordu elbette. Kaybettiği anı düşlemeye çalıştı. Zamanda geriye doğru akan düşüncelerinde kayboldu. Tatlı bir tebessüm kaplayarak kaldırdı vücudunu yerden. Ayakları üzerinde dururken titreyen dizlerine bakarken akıttı ilk göz yaşını. Geriye alamazdı zamanı, anladığından olsa gerek kafasını kaldırdı tekrardan gökyüzüne, o sırada dizleri üzerine çöktü. Açtı avuçlarına ve baktı, kan içinde kalan avuçlarını suratına götürdü, ağlamak istiyordu fakat başaramadı. Bağırdı, sesi kesilene dek bağırdı sadece. Boynunu geriye doğru götürürken yüzünden kan damlalarında nefes alış verişi hızlanmaya başladı. Gözleri kapandı. Geriye doğru vücudunu attı ve kendisiyle konuşmaya başladı. İçindeki sesle fısıldarken, titremeye başladı. Kelimeler kısık sesinde boğuluyor gibiydi. Tiz çıkan sesleri kulağı duyamıyor gibiydi.