Gözlerimizi kapattık, duyduklarımıza inandık. Duyduklarını düşünmeyen insan topluluğu türedi. İzleyen, okuyan, gözlemleyen kalmadı. Kısaca, kapalıyız diyebilir miyiz?
Böyle değildik aslında, bizler anne baba bu ne? diye soran çocuklardık.
Ama şimdi dönüştük ki, o,bu,şu diyen bireylere. Sadece gördüklerimize duyduklarımız ölçüsünde anlam yüklüyoruz.
Sadece duyuyoruz, dinlemiyoruz. Dinlemek düşünüp, tartmak sonucu idrak etmekti. Sonuçta dinliyoruz ve kabulleniyoruz. Geleceğimizi göremiyoruz. Düşünemiyoruz. Ve en kötüsü idrak kapandı.
Doğru olmayan yanlışlara, sıkı sıkı sarılı insan topluluğu bir duyum üzerine saldırıda, savunma da kalanın VAY HALİNE!
Bırakın bu işi kendi halinde, ölüme yürüyen bireylere bile yer yer hafif dürtüler. Bırakın hele önce görün, sonra okuyun ve düşünün. İdrak yollarınızı tıkamayın.
Her insanda vücut ağırlığının %2'sini oluşturan organa az faaliyet verin. Tüm yükü sırtlaması için felsefi ögelere yüklemeyin.